Eğitim meselelerinin yoğun ve çelişkili gündemler oluşturduğu bu günlerde dillere pelesenk olan 4+4+4bilmecesinin tılsımı hala çözülmüş değil. Meseleyi siyasi gündemi değiştirmek olarak algılayanlardan tutun da sorunları minder dışına kaçma olarak değerlendirenler de azımsanmayacak bir kesafet oluşturmaktadır.
Nacizane biz bu meseleyi samimiyet, gelecek ve nitelik denkleminde ele almanın, bilinçaltı kaygılara yaslanmamanının tarafındayım. Kabul edelim ki eğitimimizde birçok sorun kronik bir hal almıştır.Ama bu sorunları vazedildiği gibi kısır yaklaşımlarla çözmek, pedagojik formatın dışına taşıyarak olumlamak akıl tutulması kabilindendir.Havaya kalkan el sayılarının çokluğuyla eğitimimizdeki sorunları olumlu neticelendirmek çok da mümkün görünmemektedir.
Dindar bir nesil yetiştirilmek istenmesi elbette yadırganacak bir tutum değildir. Kanaatime göre desteklenmesi gereken bir projedir.Fakat bu söylemin içini nelerle ve nasıl doldurabileceğimiz noktasında belirsizlikler hakimdir.Kim istemez ki bir elinde bilgisayar, öbür elinde Kur’an taşıyan gençliği?
Sayın Başbakanımızın bu yöndeki söylemlerini bireysel anlamda önemsiyor ve destekliyorum. Bununla birlikte ”fakat”larım da o derece önemsenmesi lüzümiyet arz eden soru işaretleri içermektedir. Farz edelim ki Dindar Nesil Projesi 4+4+4’le hayata geçirilmeye çalışılmaktadır. Peki, bütün okullarımızda İslami ilimler seçmeli ders olarak okutulacak mı? Örneğin, bir Fen Lisesinde fen bilimlerinin ağırlıkta okutulduğu tartışılamaz. Böyle bir gerçek dururken benim bir öğrencim Kur’an Akaid,Fıkıh,Siyer v.b dersleri de okuyabilecek mi?İmam Hatipli gençlerimiz zaten İslami ilimlerle iç içeler.Önemli olan İmam Hatip Liselerinin dışında kalan okullarımızda okuyan çocuklarımızın da İslami ilimlerle donatılması değil midir?Böyle değilse Dindar Nesil arzumuz beşeri bilimlerden nasiplenemeyen genç nesil modeli çağrışımları beynimizin önemli bir yanını işgal etmekte haklı mıdır?.
Bu meselede ciddiyseniz gelin bütün okullarımızda İslami ilimleri de içeren geniş bir ders havuzu kuralım. Kimyayı, Fiziği, Matematiği okuyan öğrencim istiyorsa Fıkıh, Siyer, Arapça da okusun. Niyetimiz halisse -ki öyle olduğuna inanıyorum- her liseye geniş yelpazeli,öğrencilerimizin birçok dersi seçme olanağına sahip olabileceği ders havuzları oluşturalım.Öğrencilerimiz kendini sanat yönünden geliştirmek istiyorsa müzik, resim, edebiyat sınıfları açalım.Spor, bilim, din…Keza bu yönlerde de gelişmek, derinleşmek istiyorsa öğrencilerimizi özgür iradeleriyle başbaşa bırakalım.İstediği dersi seçsin.İstediği alanda kendini geliştirsin. Anadolu Lisesinde, Fen Lisesinde okuyan benim öğrencimin dinini öğrenme hakkı yok mu yani? Bir insan hem Kur’an okuyup hem de bilgisayar cephesinde derinleşemez mi?Alnı secdeye giden kişi Mendel kanununu bilemez mi? Peygamberimizin hayatını okuyup ilmi Çin’den alamaz mı?Asıl eğililmesi gereken nokta bu değil midir? Belki bu ses sedasız kalacaktır ama duyarlı ailelerin feryatları, sıcak yüreklerin yarın umutları hiç dinmeyecektir.
Bir öğretmenin dindarlığı ölçen alet yapması çok zordur. Ama samimiyetleri niceliksel değerlendirmek gibi hassas bir yönümüzün olduğu da tartışma götürmez bir gerçektir. Akif’in arzuladığı ”Asım’ın Nesli”kabilinden dini ve dünyevi ilimlerle donatılmış bir model gençlik yetiştirme sevdasının arefesindeyiz. Ne olur! Sevdamızı yüreklerimize yük etmeyin.Yarayı elmas tozlarıyla gangren etmek pedagojik bakışaçılarıyla örtüşmez.
Büyük Atatürk hutbe okuyacak kadar dini ilimlere vakıf, terim karşılığı bulacak kadar matematikçi, sözlük yazacak kadar dilci, sanatı şahdamarı görebilecek kadar sanatçı, 4000’e yakın kitap okuyacak kadar bilgi sevdalısı uykusunda olmadı. Onun naçiz vücudu toprak oldu ama Büyük Türkiye sevdası milyonlarca gönülde ebediyete kadar kök saldı. Bir büyük rehber önümüzde dururken bizler nelerle uğraşıyoruz değil mi? Varsın 4+4+4 olsun ama Atatürk ve Akif ülküsünde olsun!
Murat OKUTUR
Şube Mali Sekreteri
